Οι μεγαλύτερες ανελαστικές δαπάνες είναι παντού και πάντα οι μισθοί των εργαζομένων. Δείτε οποιονδήποτε προϋπολογισμό και θα το
καταλάβετε. Στο Δημόσιο, όσο δεν μπορείς να απολύσεις κόσμο, αλλά ούτε να μειώσεις μισθούς, ως Δήμος, κάθε άλλη περικοπή δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Άντε να κόψεις τα νυχτερινά, τα Σαββατοκύριακα και τις υπερωρίες. Μετά τέλος.
Αν δε μετά από τόσες περικοπές των μισθών, λόγω Μνημονίου, τίθεται θέμα βιωσιμότητας από τους εργαζομένους, αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουν να πάνε οι εγκαταστάσεις σε ιδιώτες, αλλά ότι βλέπουν πως αρχίζουν να κινδυνεύουν οι μισθοί τους. Εκτός και αν, όπως είπαμε, είναι οι πρώτοι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν ενδιαφέρονται πρωτίστως για το μισθουλάκο και την αδειούλα τους.
