Ο κυρ Αντώνης ο Πολύδωρας, υπό την
ανοχή όλων ημών των ΗΛΙΘΙΩΝ, είχε δημιουργήσει στο μυαλό του μια θέση επισήμου για τον ίδιο, κυρίως στην Αγία Τριάδα. Δηλαδή πήγαινε και στηνόταν μπροστά-μπροστά κολλητά στο καγκελάκι που χωρίζει τους ιερείς από το λοιπό εκκλησίασμα, δημιουργώντας μια διακριτή απόσταση από τους υπόλοιπους πιστούς, λες και αυτός ήταν φτιαγμένος από χρυσάφι, ενώ όλοι οι άλλοι ήταν από σκατά.
Αμ, δεν έφταιγε κανείς άλλος, παρά το ίδιο το εκκλησίασμα, που αντί να τον βάλει στη θέση του, τόσα χρόνια, ψιθύριζε "ααα, ο Πολύδωρας!". Μωρέ τι μας λες; Σιγά τον πολυέλαιο... Έπρεπε να πεινάσει η Ελλάδα για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε καθαρά, όσοι τελοσπάντων από εμάς το κάνουμε.
Κάποιοι βέβαια, δεν καταλαβαίνουν ούτε από Κρίση, ούτε από το Μένος του λαού, ούτε σέβονται το γεγονός ότι ο κόσμος είναι που έκανε το λάθος και τους ψήφισε, ώστε αυτοί σήμερα να μοστράρουν προκλητικά μπροστά στα μάτια του. Συνεχίζουν να παίζουν ακριβώς το ίδιο θέατρο με τον κυρ Αντώνη, καμαρώνοντας μπροστά-μπροστά, αν και λόγω ύψους όσο και να κορδωθούν δεν είναι και πολύ σίγουρο ότι θα τους δει κανείς...
Οι συγκεκριμένοι, πλην των ως άνω παρατσουκλιών, φέρουν και το ευφάνταστο "Αι δύο ορφαναί", καθώς άνηκαν σε διαφορετικές παρατάξεις, ο ένας έφυγε(;) και ο άλλος εκδιώχθηκε και σήμερα δεν έχουν πού να πάνε, προσπαθούν να δημιουργήσουν μία δική τους και όπως πάνε τα πράγματα, στο τέλος θα μείνουν άστεγοι και θα πάνε σπίτι τους.
Όπου τους πετύχετε, ΠΡΟΓΚΙΞΤΕ τους!
