Λες και θα ερχόταν να μπει στο ΔΟΚΜΕΠΑ η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μίκυς Θεοδωράκης ή ο Μάνος Χατζηδάκις.
Αλλά και να έρχονταν, από πού και ως πού θα ήταν "κοινής αποδοχής"; Ο ένας δεν θα τους γούσταρε γιατί θα ήταν δεξιοί ή ΠΑΣΟΚοι ή Αριστεροί, άλλος θα
είχε θέμα ομοφυλοφιλίας, άλλος δεν θα γούσταρε τη φάτσα τους, άλλος θα λάτρευε τα σκυλάδικα, άλλος θα ήταν με το Γκούφυ, άλλος θα έβγαζε τα κόμπλεξ του και άλλος θα αγχωνόταν μην πάρουν δύναμη και κατέβουν για Δήμαρχοι...
Κοροϊδευόμαστε μωρέ; Για ποια κοινή αποδοχή μιλάμε σε μια χώρα που δεν συνέρχεται ούτε με 20 πυρηνικές βόμβες; Και στην τελική, ποιους περίμεναν να πάνε να μπουν στα Νομικά Πρόσωπα; Άνθρωποι των παρατάξεων θα ήταν, οι οποίοι ασχολούνται με αυτές, κατεβαίνουν στις εκλογές, διαπλέκονται με την καλή ή την κακή έννοια, φθείρονται μέρα με τη μέρα και αναπόφευκτα δημιουργούν συμπάθειες και αντιπάθειες. Είναι ποτέ δυνατόν να ψηφιστούν με χαρά από το σύνολο μιας Αντιπολίτευσης των 5 παρατάξεων;
