Ούτε διότι κοτζάμ πανίσχυρο και παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ, τόσο στο Χολαργό, όσο και σε ολόκληρη τη χώρα, δεν είχε νέα, δυνατά και σοβαρά στελέχη και ξέθαβε πολιτικά πεθαμένους για να επιβιώσει.
Ούτε διότι δεν είναι ούτε ωραίο, ούτε τιμητικό ένας επί 20ετία Δήμαρχος να κατεβαίνει για Δημοτικός Σύμβουλος, έστω και τυπικά.
Αλλά ούτε και διότι είχε γίνει ήδη επίτιμος Δήμαρχος Χολαργού και η προσωπογραφία του κοσμούσε τον
τοίχο του Δημοτικού Συμβουλίου.
Πράγματι, μετέπειτα και βάσει του σημείου όπου κάθονταν οι Σύμβουλοι του Δεμερτζή, είχε τεράστια πλάκα να βλέπεις στον τοίχο όλους τους πεθαμένους και κάτω ακριβώς από το δικό του πορτραίτο, τον Σκούρτη ζωντανό, ως φάντασμα.
Είχε απόλυτο δίκιο ο Νικολάου που έλεγε ότι όσο είναι εν ζωή, μην κάνει κανένας καμία πλάκα και τον κρεμάσει στον τοίχο, είτε έχει αποσυρθεί, είτε όχι.
Το γελοίο της εκλογικής καθόδου του κυρ Μπάμπη ήταν ότι ο Δεμερτζής το 1998 είχε κατέβει με το ΑΚΙΠΟ του Δασκαλόπουλου, ως αντάρτης του ΠΑΣΟΚ, υποστηριζόμενος και καλά από το ΚΚΕ και το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου...
Στο δε δεύτερο γύρο, η παράταξή τους είχε υποστηρίξει φανεροκρυφά το Νικολάου, με αποτέλεσμα ο Σκούρτης παραλίγο να χάσει, καθώς η τελική διαφορά ήταν μόλις 20 ψήφοι. Παρά ταύτα, το 2006 ο Σκούρτης ξεφτιλίστηκε μπας και γίνει Δήμαρχος ο αντάρτης του... Συγνώμη, αλλά εμείς αυτό ούτε το δεχόμαστε, ούτε το καταλαβαίνουμε. Οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες πρέπει να έχουν και ένα όριο.
