Και ενώ έφτασε το 2010 και όλα τα σχέδια του Χάρη είχαν ναυαγήσει και καμία διάσπαση δεν ερχόταν στους Ενεργούς Δημότες από άχρηστους και χέστες, εγένετο ο Καλλικράτης...
Ο Χάρης κατάλαβε άμεσα ότι μετά την προσθήκη του Παπάγου, μη δεξιός Δήμαρχος δεν εκλέγεται ούτε με σφαίρες και αποφάσισε να την κάνει με ελαφρά.
Παράλληλα, μετά τη συμπεριφορά του απέναντι στο μακαρίτη τον Αποσκίτη, είναι αλήθεια ότι δεν τον σήκωνε και πολύ το κλίμα στη Συμπολιτεία του Δεμερτζή.
Στις εκλογές, τα δεδομένα για το Χάρη ήταν τα εξής:
-Ο Δεμερτζής δεν θα κέρδιζε κανέναν αντίπαλο στο δεύτερο γύρο, αν περνούσε.
-Ο ίδιος και να κατέβαινε, πιθανότατα δεν θα εκλεγόταν Σύμβουλος.
-Ακόμη και αν εκλεγόταν από θαύμα, θα ήταν στην Αντιπολίτευση.
-Αν ήταν Δημοτικός Σύμβουλος, δεν θα μπορούσε να παίρνει δουλειές από το Δήμο, όποιος και αν έβγαινε Δήμαρχος.
-Αν κέρδιζε ο Νικολάου, φράγκο ο Χάρης δεν θα έπαιρνε ούτε με σφαίρες.
