Αντίθετα, ο Ξύδης, αν κέρδιζε στα 72 του, πιθανότατα δεν θα έβγαινε καν από το γραφείο του, ούτε θα είχε καμία όρεξη να παράξει τίποτα, όπως και έγινε. Άρα, πολύ γρήγορα θα ήταν τελειωμένος και θα αποσυρόταν, όπως και έγινε.
Παράλληλα, νόμιζαν τότε στο ΠΑΣΟΚ ότι ο Νικολάου μετά από μια μεγάλη ήττα θα διαλυόταν και δεν θα ξανακατέβαινε, άρα το 2014 η μάχη θα δινόταν μεταξύ ενός δυνατού ΠΑΣΟΚου από το Χολαργό (δηλαδή του ίδιου του Χάρη, όπως ήλπιζε) και ενός χλιαρού διαδόχου του Ξύδη από τον Παπάγο που θα έχανε
πανηγυρικά, μετά τα όσα θα είχε κάνει ο Ξύδης στο Χολαργό.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, επικράτησε η δεύτερη τάση και ο Ξύδης κέρδισε με μια διαφορά, η οποία ισούται ανατριχιαστικά με τις ψήφους που πήρε ο Δεμερτζής στον πρώτο γύρο, μείον τις φυσιολογικές απώλειες αποχής λόγω της απογοήτευσης για την τρίτη θέση, που όμως καλύφθηκαν από τους μεγάλους και συνειδητοποιημένους "αριστερούς" του Παπάγου, οι οποίοι προκειμένου να ψηφίσουν τοπικιστικά δεν έχουν πρόβλημα να στηρίζουν μέχρι και ακροδεξιούς...
