Money makes the world go round (μέρος 13ο)

Έξι μήνες πριν τις εκλογές, με ένα Χολαργό απαξιωμένο και διαλυμένο, με έναν Ξύδη να έχει προκαλέσει τέτοιο μίσος μεταξύ των δύο περιοχών, το οποίο το 2010 αποδεδειγμένα δεν υπήρχε, με προδοσίες που γιγαντώθηκαν στο πέρασμα των τελευταίων 3,5 ετών, με αντιπάθειες και αισθήματα εκδίκησης που σπάνε κόκαλα, με αχαλίνωτες μισαλλοδοξίες και απίστευτες μεγαλομανίες, θα περίμενε κανείς ότι τα στελέχη και οι παρατάξεις σήμερα θα πέταγαν φωτιές από τα μάτια και θα επικρατούσε ο απόλυτος οργασμός δημιουργίας.

Τι έχουμε αντ' αυτού; Καφέδες και μπίλιες... Α, έχουμε και τα δεξιά χέρια του Ξύδη, που αντί
να πάνε να κλειστούν σε κανένα μοναστήρι για να εξιλεωθούν για το κακό που έκαναν, τολμούν να θέλουν να επαναδιεκδικήσουν το Δήμο.

Άνθρωποι που απέτυχαν παταγωδώς μέχρι στιγμής σε περισσότερες από 3 παρατάξεις, θέλουν να γίνουν Δήμαρχοι, γιατί; Μπας και ξαφνικά αποκτήσουν ικανότητες, τις οποίες κρύβουν πολύ καλά εδώ και κοντά 20 χρόνια;

Οι δε "πολιτικές" και στρατηγικές της πλάκας που πήγαν και πάνε να εφαρμοστούν από τους περισσότερους το μόνο που θυμίζουν είναι παλαιοπολιτικές ατραπούς του '50 και του '60 στην καλύτερη.