Απόλυτο σκοτάδι, φόβος και τρόμος των περαστικών, άντρο ναρκομανών, μόλις σουρούπωνε, ενώ τη μέρα έπρεπε να προσέχεις μην πέσεις σε καμία λούμπα ή μην πατήσεις καμία σύριγγα και ότι άλλο άφηναν πίσω τους άνθρωποι και σκύλοι. Μπαινόβγαινε όποιος ήθελε, όποτε ήθελε και προφανώς, τη νύχτα όχι
με τους καλύτερους σκοπούς.
Τα δε προφυλακτικά σπαρμένα, δεξιά και αριστερά. Ακόμη θυμόμαστε περιπτώσεις συμμαθητών μας στο Δημοτικό που τουλάχιστον μία φορά "επιτήδειοι" προσπάθησαν να παρασύρουν εκεί μέσα. Κάναμε δε το σταυρό μας, μην και βρέξει, διότι δημιουργείτο ειδυλλιακή λίμνη με κορυφαίες "ατραξιόν" να επιπλέουν.
Να φανταστείτε ότι η Αστυνομία είχε φτάσει στο σημείο να στήνει "ασφαλίτικο" απέναντι από το Πάρκο και να κάνει αναγνώριση ταυτότητας και διασταύρωση στοιχείων σε όποιον έμπαινε μέσα μετά την πτώση του ηλίου.
Η χρησιμότητα του Πάρκου ήταν μία και μοναδική. Κάθε φορά που είχαμε δημοτικές εκλογές, ο Σκούρτης αναρτούσε μία πινακίδα με τίτλο: "Ανάπλαση Άλσους, Ανάδοχος: Τάδε, Προϋπολογισμός: Καμπόσα εκατομμύρια κ.τ.λ. κ.τ.λ.".
Έμπαιναν και κάτι εργάτες που φτυάριζαν εδώ και 'κει, γίνονταν οι εκλογές, ξανακέρδιζε ο Σκούρτης, το Πάρκο επανερχόταν στην προτεραία και ακόμη χειρότερη κατάσταση, δεν ασχολείτο κανείς με το αίσχος και συνέχιζαν χαρούμενοι τις ζωούλες τους.
