Έπειτα, έγιναν τα απαραίτητα έργα για να έρθει το πάρκο στα ίσα του και να εκλείψουν εκείνες οι ανισομέρειες που με την πρώτη βροχή προκαλούσαν λούμπες και επικίνδυνα λιμνάζοντα ύδατα.
Αργότερα, δημιουργήθηκαν οι λιθόστρωτοι
διάδρομοι και τα φώτα περιπάτου, η τεχνητή λίμνη με το συντριβάνι και η παιδική χαρά σκύλων, ώστε και τα συμπαθή τετράποδα να έχουν το χώρο τους, να μην κυκλοφορούν αδιακρίτως και να μην τρομάζουν όσους τα φοβούνται. Όλα αυτά δε, χωρίς να κοπεί ούτε ένα δέντρο (εξαιρούνται τα άρρωστα που πάντα και παντού κόβονται με εισήγηση των Γεωπόνων των Δήμων) και χωρίς να χρησιμοποιηθεί ούτε ένας κουβάς τσιμέντο.
Τέλος, προστέθηκε το περίφημο ξύλινο Δημοτικό Καφέ, οι τουαλέτες, η μίνι παιδική χαρά ασφαλείας και τα αυτόματα παιχνίδια. Διαμορφώθηκε ο χώρος για παιδικές παραστάσεις κ.τ.λ. και ο κόσμος συνέρρευσε για να απολαύσει το Πάρκο του, για πρώτη φορά από καταβολής Χολαργού.
Hint: Τώρα θα μας ξαναπούν ότι είμαστε του Νικολάου και καλώς να ορίσουν. Φανταζόμαστε, μόνο αν είναι κάποιος του Νικολάου μπορεί να κοιτάζει γύρω του, όλα αυτά τα χρόνια και να διαπιστώνει την αλλαγή της γειτονιάς του. Έγιναν ή δεν έγιναν έτσι τα πράγματα; Ας το είχε κάνει άλλος, τώρα να λέμε άλλα.
