Στο ενδεχόμενο νέου Δημάρχου το 1998 και του σίγουρου Νικολάου το 2002, οι... μεγάλοι και γενναίοι άντρες κάνουν το μοκολέτο τους, τηρούν τη σιγή του Λούγκρου, μέχρι να δουν αν θα μπορέσουν να επιβιώσουν και να φάνε με όλες τις καταστάσεις.
Πράγματι, ο Νικολάου στην αρχή δεν είχε λόγο να μανουριάσει με κανέναν, πλην του Βραχιολίδη που του ζήταγε 5 εκατομμύρια δραχμές, τότε, για τη δήθεν συμβολή στη νίκη του και για αυτό έχει μείνει ακόμη
νηστικός από το Δήμο και θα μείνει εις τους αιώνες των αιώνων, διότι δεν είναι ικανός να κάνει ούτε μια κολεγιά, ούτε μια συμμαχία, ούτε μια λαμογιά της προκοπής.
Χαζοαπατεώνας, κοινώς και απολύτως άχρηστος τόσο για το καλό, όσο και για το κακό, αλλά ας μη χαλάμε τη σειρά.
