Το 2002, η εικοσαετία του Σκούρτη έφτανε στο τέλος της. Ο Κουγιουμτζόπουλος είχε περάσει πάρα πολύ καλά μέχρι τότε, τρώγοντας με χρυσά κουτάλια τόσο μέσω "δημοσιεύσεων" στη φυλλάδα του, όσο και από το ΚΕΚ, όπου παρίστανε τον... καθηγητή... υλοποιώντας... ευρωπαϊκά... "προγράμματα".
Πόσα εισαγωγικά και αποσιωπητικά απαιτούνται, Θεέ μου, για να περιγράψει κανείς τη... δράση του συγκεκριμένου;
Δεν μας ενδιαφέρει ποιανού ήταν κουμπάρος, ποιοι τον κάλυπταν, ποιοι φοβούνταν, ποιοι αλληλογλείφονταν και πόσες πλάτες έμπαιναν για χάρη του. Σημασία έχει ότι Δήμαρχος ήταν ο Σκούρτης και ο Χάρης έτρωγε από τη Δημαρχία του, χωρίς καν να είναι ΠΑΣΟΚτζής, αλλά
αναρχοκουμούνης του κερατά. Και το κυριότερο, κατάφερνε να τρώει χωρίς ο Δήμαρχος να τον συμπαθεί καν, πράγμα γνωστό τοις πάσι, το οποίο επιβεβαιώνεται ακόμη και σήμερα με τις πρόσφατες κινήσεις Σκούρτη που πάγωσαν το αίμα του Χάρη και του έκοψαν τα φτερά. Αλλά ας μην χαλάμε τη σειρά.
Πόσα εισαγωγικά και αποσιωπητικά απαιτούνται, Θεέ μου, για να περιγράψει κανείς τη... δράση του συγκεκριμένου;
Δεν μας ενδιαφέρει ποιανού ήταν κουμπάρος, ποιοι τον κάλυπταν, ποιοι φοβούνταν, ποιοι αλληλογλείφονταν και πόσες πλάτες έμπαιναν για χάρη του. Σημασία έχει ότι Δήμαρχος ήταν ο Σκούρτης και ο Χάρης έτρωγε από τη Δημαρχία του, χωρίς καν να είναι ΠΑΣΟΚτζής, αλλά
αναρχοκουμούνης του κερατά. Και το κυριότερο, κατάφερνε να τρώει χωρίς ο Δήμαρχος να τον συμπαθεί καν, πράγμα γνωστό τοις πάσι, το οποίο επιβεβαιώνεται ακόμη και σήμερα με τις πρόσφατες κινήσεις Σκούρτη που πάγωσαν το αίμα του Χάρη και του έκοψαν τα φτερά. Αλλά ας μην χαλάμε τη σειρά.