Το Πάρκο Χολαργού μετά το 2002

Αρχικά, ο χώρος περιφράχτηκε με φωτιζόμενη περίφραξη και κλείδωνε κατά τις βραδινές ώρες.

Έπειτα, έγιναν τα απαραίτητα έργα για να έρθει το πάρκο στα ίσα του και να εκλείψουν εκείνες οι ανισομέρειες που με την πρώτη βροχή προκαλούσαν λούμπες και επικίνδυνα λιμνάζοντα ύδατα.

Αργότερα, δημιουργήθηκαν οι λιθόστρωτοι

Η πορεία του Πάρκου μέχρι το 2002

Μέχρι το 2002, το Πάρκο βρισκόταν στη γνωστή κατάσταση που όλοι βιώσαμε και θέλουμε να ξεχάσουμε.

Απόλυτο σκοτάδι, φόβος και τρόμος των περαστικών, άντρο ναρκομανών, μόλις σουρούπωνε, ενώ τη μέρα έπρεπε να προσέχεις μην πέσεις σε καμία λούμπα ή μην πατήσεις καμία σύριγγα και ότι άλλο άφηναν πίσω τους άνθρωποι και σκύλοι. Μπαινόβγαινε όποιος ήθελε, όποτε ήθελε και προφανώς, τη νύχτα όχι

Άλσος ή Πάρκο, ποια η διαφορά;

Θα μας πείτε τώρα: "Άλσος-Πάρκο, το ίδιο είναι. Ποιος ο λόγος να ασχολούμαστε;".

Και, όμως, η διαφορά είναι τεράστια.

Αν ο χώρος είναι Άλσος, διαφεύγει του ελέγχου του Δήμου και η αρμοδιότητα περνάει στο Δασαρχείο. Δεν επιτρέπεται καμία αστική παρέμβαση και εντάσσεται αναλόγως στις

Το κλασικό λάθος που κάνουν όλοι

Αν ρωτήσουμε τους Χολαργιώτες, τι είναι αυτό στη φωτογραφία, το 99,99% θα μας απαντήσει: "Μα φυσικά, το Άλσος ή το Αλσύλλιο του Χολαργού".

Κούνια που μας κούναγε!

Δεν πρόκειται για δασική έκταση, ώστε να θεωρείται Άλσος, αλλά για αστική περιοχή