Όλη η απατεωνιά και το αίσχος με το Καφέ του Χολαργού (μέρος 5ο)

Το Καφέ, όταν άνηκε πραγματικά στο Δήμο
και όλα γύρω του λειτουργούσαν

Το Καφέ ήταν Δημοτικό, όταν άνηκε πραγματικά στο Δήμο και η Διοίκηση ενδιαφερόταν ο χώρος να είναι πραγματικά κούκλα, τα συντριβάνια να λειτουργούν, να γίνονται εκδηλώσεις, να συντηρείται η παιδική χαρά, να υπάρχουν παιχνίδια και κυρίως, να φυλάσσεται με σεκιουριτάδες το Πάρκο επί 24ώρου βάσεως. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και κατά τους χειμερινούς μήνες, το Καφέ δεν καταστράφηκε και δεν λεηλατήθηκε ποτέ, ενώ επί Ξύδη αυτό συνέβη τρις.

Και όμως, από το 2008 έως και το 2010,

Όλη η απατεωνιά και το αίσχος με το Καφέ του Χολαργού (μέρος 4ο)

Το Καφέ, όταν άνηκε πραγματικά στο Δήμο
και όλα γύρω του λειτουργούσαν

Το Καφέ ήταν Δημοτικό όταν άνηκε στο Δήμο και δεν υπήρχε καμία πρεμούρα να έχει κέρδη και έτσι οι τιμές ήταν αβίαστα χαμηλές και χαμήλωναν και άλλο μέρα με τη μέρα και σεζόν με τη σεζόν. Και τότε δεν είχαμε τη σημερινή Κρίση, αλλά το ημερολόγιο έγραφε 2008, 2009, 2010! Παρά ταύτα, το Καφέ είχε κέρδη και πολύ σημαντικά μάλιστα, αλλά δεν τα έβαζε κανείς στην τσέπα και αυτό μάλλον ήταν κακό για κάποιους...

Το Καφέ ήταν Δημοτικό, όταν μπορούσε

Όλη η απατεωνιά και το αίσχος με το Καφέ του Χολαργού (μέρος 3ο)

Το Καφέ, όταν άνηκε πραγματικά στο Δήμο
και όλα γύρω του λειτουργούσαν

Πολύ καλός. Πολύ σωστός. Μόνο μια επισήμανση αξιότιμε, κε Γιώργο Καραΐνδρε:

Το Καφέ ήταν Δημοτικό, μια φορά και έναν καιρό. Τότε που ο Βραχιολίδης, ο Κουγιουμτζόπουλος και ο Καραμανέας εξέφραζαν τους φόβους τους μην και το δώσει ο Νικολάου σε ιδιώτες, πράγμα που δεν συνέβη ποτέ...

Το Καφέ ήταν Δημοτικό, όταν είχε άδεια λειτουργίας με τη φάτσα του Δημάρχου και υπεύθυνο λειτουργίας και διαχείρισης τον αντίστοιχο Αντιδήμαρχο