Με αφορμή τους κρατήρες της Παπαφλέσσα, ας αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι των "παράλογων" καταγγελιών μας.
Μέχρι τις Δημοτικές Εκλογές του 2010, συγκεκριμένοι εκδότες τριγυρνούσαν νυχθημερόν, φωτογράφιζαν και έπειτα δημοσίευαν, σε πύρινα άρθρα, την παραμικρή αμυχή σε οδόστρωμα, το κάθε ξεκολλημένο πετραδάκι από τα πεζοδρόμια, το κάθε φύλλο που είχε την αναίδεια να φύγει από το δέντρο του και να λερώσει το Χολαργό μας.
Πολύ καλά έκαναν. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο ρόλος των ΜΜΕ είναι η ενημέρωση για τα κακώς κείμενα, μεγάλης ή ήσσονος σημασίας. Και ερωτούμε: Είναι λογικό, επί Ξύδη, διαβάζοντας κανείς τα τοπικά ΜΜΕ να θεωρεί ότι ζει στη Γη της Επαγγελίας;
Είναι δυνατόν να μην έχουμε δει, μέχρι σήμερα, ούτε μία λακκούβα δημοσιευμένη, όταν, έτσι και κάνουμε πιο εκτεταμένη των 50 μέτρων βόλτα, θα μπορέσουμε να γεμίσουμε 15 τόμους της Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα με την απόλυτη διάλυση της αγαπημένης μας πόλης;
