-Κύριε Αντιδήμαρχε, ήρθα να σας ζητήσω να απομακρύνετε τα συγκεκριμένα ογκώδη
αντικείμενα από τη γειτονιά μου.
-Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, καν' το μόνος σου.
-Αν ήταν να μπορώ να το κάνω μόνος μου δεν θα ερχόμουν σε εσάς.
-Και τι να κάνω εγώ; Δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
-Και εγώ τι να κάνω; Να φέρω όχημα από το Δήμο Νέας Ιωνίας, όπου εργάζομαι, για να τα μαζέψω;
-Αν μπορείς να το κάνεις, κάν' το.
Εκεί, όπως αντιλαμβάνεστε, ο άνθρωπος τα 'παιξε τελείως και σηκώθηκε και έφυγε. Προφανώς, τα οχήματα της Νέας Ιωνίας χρειάζονται τεράστια και χρονοβόρα διαδικασία για να επιχειρήσουν εκτός των ορίων του Δήμου τους, αλλά ακόμη και αν αυτό ήταν άμεσα εφικτό, δεν θα αποτελούσε παρά μία ακόμη κατάντια του δικού μας Δήμου.
Παρακάτω, θα δούμε που πάταγε ο Δασκαλόπουλος και αρνείτο να βοηθήσει, αν έλεγε αλήθεια και αν πραγματικά μπορούσε ή όχι να λύσει το πρόβλημα του δημότη. Λέμε "βοηθήσει", χάριν ευφωνίας. Οι ενέργειες του Αντιδήμαρχου δεν επαφίενται στον πατριωτισμό του. Είναι υποχρεωμένος να ενεργήσει και να κόψει και το λαιμό του να βρει λύση.
