Βραχιολίδης vs Σαμπάνη, το πρώτο αίμα (μέρος 2ο)

Για να μπαίνουμε όλοι στο νόημα, σιγά-σιγά, αν παρακολουθούσε κανείς προσεκτικά τις κινήσεις του Βραχιολίδη, θα παρατηρήσει ότι λύσσαγε και λυσσάει πάντα και μόνο με τα στελέχη των Ενεργών Δημοτών. Κατά τα άλλα μας το έπαιζε ότι τάχα ήταν ο μεγάλος Δεξιός της περιοχής. Αντίστοιχος μεγάλος Δεξιός ήταν και ο Καραμανέας, όσο έτρωγε από το Δήμο. Μόλις τον έπιασαν για υπερτιμολογήσεις το γύρισε προς ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμό και πάλι πίσω, όταν μυρίστηκε φαΐ στο πρόσωπο του Ξύδη.

Το δράμα του Βραχιολίδη ήταν το εξής και πολύ απλό. 20 χρόνια με το Σκούρτη και το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, την αποκλειστικότητα στο φαΐ από το Δήμο Χολαργού, είχε ο κος Κουγιουμτζόπουλος. Ο Μάκης είχε βαρεθεί να κάνει
αντιπολίτευση, μπας και ξαναδεί το Δήμο μπλε, καθώς είπαμε ότι είναι και πολύ Δεξιός...

Όταν το 2002 φαινόταν ότι ο Νικολάου θα έκανε το Δήμο Χολαργού μπλε, ο Βραχιολίδης για κάποιο δικό του λόγο, θεώρησε ότι ήρθε η σειρά του να φάει, λες και του το χρωστούσε η ιστορία. Προσέγγισε, προεκλογικά, το Νικολάου με χίλιους δυο τρόπους, όμως η απληστία πάντα χαλάει τις συμφωνίες κυρίων.