Ένας από τους τρόπους που σκαρφίστηκε τότε ο Ραγκούσης, ήταν και ο κάτωθι:
Παρότι οι εκλογές έγιναν το Νοέμβριο του 2010, οι νέες Διοικήσεις ανέλαβαν την 1η Ιανουαρίου του 2011 μόνο τους Δήμους, αλλά όχι και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, τα οποία διατήρησαν τις προηγούμενες Διοικήσεις τους, έως και τα τέλη του Μαρτίου του 2011, όταν και συγχωνεύτηκαν στα εκτρώματα χάους που σήμερα ονομάζουμε
ΔΟΠΑΠ και ΔΟΚΜΕΠΑ.
Έχουμε δε και το ακόμη πιο τραγελαφικό παράδειγμα των Δημοτικών Επιχειρήσεων, δηλαδή των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου, οι οποίες εκ του Καλλικρατικού Νόμου ήταν υποχρεωτικό να κλείσουν τις εργασίες τους, μέχρι το τέλος του 2010, αφού από εκεί και πέρα προβλέπονταν είτε δύο ΝΠΔΔ ή ένα ΝΠΔΔ και ένα εντελώς νέο ΝΠΙΔ.
Γίνεται εδώ αντιληπτό πόσες ηλιθιότητες και ψέμματα διαβάζουμε αυτές τις μέρες στα υπόλοιπα Μέσα σχετικά με τις Δημοτικές Επιχειρήσεις του Χολαργού, αλλά θα επεκταθούμε σε επόμενες αναρτήσεις μας, όταν έρθει η ώρα.
