θεωρηθούν στελέχη του.
Πρώτον, ούτε στα καθεστώτα του Γκλιγκόροφ και του Τσαουσέσκου δεν έχει ακουστεί τέτοια απολυταρχική θέση, σχετικά με την προσέλευση σε μία πολιτική εκδήλωση. Ούτε στη Βόρεια Κορέα, όπου σε εκτελούν αν δεν κλαις πολύ πιστευτά στην κηδεία του αρχηγού.
Δεύτερον, είναι πρωτόγνωρη η οικειοποίηση σε τέτοιο βαθμό παρισταμένων δημόσιων προσώπων και δείχνει το ήθος και το επίπεδο φιλαληθείας που κομίζει στον τόπο η νέα αυτή παράταξη. Στη δε επόμενη εκδήλωσή τους, αν γίνει ποτέ, λογικό θα είναι να μην πατήσει άνθρωπος για να μη διαπομπευθεί, πάλι, δημοσίως.
Τρίτον, ακόμη και αν ήταν έτσι, πώς δικαιολογούν όχι μόνο τη στάση της Ρουφογάλη και των άλλων, αλλά και το γεγονός ότι μόλις ένα μήνα μετά, ο Παναγιώτης Μακρίδης ήταν Υπεύθυνος του Καλλιτεχνικού Προγράμματος της εκδήλωσης του Νικολάου;
Τέταρτον και κυριότερον, αφού η ομιλία απευθυνόταν αποκλειστικά σε ανθρώπους που στηρίζουν τη νέα κίνηση, γιατί πήραν 50 φορές τηλέφωνο σχεδόν όλα τα στελέχη των άλλων παρατάξεων και ακολουθούσαν παρακάλια του στυλ: "Ξέρω ότι δεν είσαι μαζί μου και ότι δεν θα με στηρίξεις, όμως σε παρακαλώ έλα μεθαύριο ως φίλος, για ηθική συμπαράσταση", μετάφραση "έλα να φαινόμαστε πολλές";
Πέμπτον, γιατί δεν έκανε κανείς αντικινητοποίηση σε μια τόσο κλειστή και unfriendly εκδήλωση, ενώ έγινε ο χαμός για να μην πάει κόσμος στην αμέσως επόμενη, η οποία στην τελική είχε περισσότερο κοινωνικό παρά πολιτικό χαρακτήρα;
Τι επικοινωνιακή πολιτική είναι αυτή που τον έχεις βάλει να κάνει, ρε Γιάννη; Δυστυχώς, δεν κάνουν όλοι για όλες τις δουλειές. Μπάζετε από παντού και είναι κρίμα.
