Κοινώς, ένας Παπαγιώτης μόνιμος επίδοξος υποψήφιος Δήμαρχος που
εμφανίστηκε στους Ενεργούς Δημότες ένα μήνα πριν τις εκλογές και αποχώρησε ένα μήνα μετά και ένα όψιμο στέλεχος των 4 χρόνων στη συγκεκριμένη παράταξη, προσπάθησαν να προκαλέσουν το συνέδριο της μεγαλύτερης και ιστορικότερης παράταξης του Χολαργού, η οποία διαθέτει στελέχη και ιστορία που φτάνουν πίσω μέχρι τα χρόνια του Βουτσινά και του Βιτάλη.
Άλλο ωραίο ήταν ότι τα δύο αυτά στελέχη που απολάμβαναν ίσως τη μικρότερη αποδοχή και εκτίμηση στους κόλπους της ίδιας τους της παράταξης, ήθελαν να γίνουν αρχηγοί της. Όλοι είχαν πάρει πρέφα τους σκοπούς τους και οι ίδιοι νόμιζαν ότι ψιχαλίζει. Η συνέχεια απέδειξε ότι αυτοί οι δύο δεν είχαν κανένα συνεκτικό δεσμό με τους συναδέλφους τους, ενώ το μόνο που ένωνε τους ίδιους ήταν ο διακαής πόθος τους να γίνουν Δήμαρχοι.
Όπως ήταν λογικό, η προσπάθεια κατεπνίγει στο αίμα, εν τη γενέσει της. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, Κεχρής και Τίγκας με το ζόρι μιλάνε μεταξύ τους, ενώ ο καθείς ακολουθεί τελείως διαφορετική πορεία στο κυνήγι της καρέκλας του Δημάρχου.
