Κάποτε, όταν ο Δήμος Χολαργού έπαιρνε π.χ. 20 άτομα προσωπικό, χαίρονταν οι 20 και έβριζαν οι υπόλοιποι 59.980 που δεν πήραν τη θέση.
Μετά από λίγο καιρό ή όταν έληγε η σύμβασή τους, έβριζαν και οι 20 πρώτοι, διότι
δεν μονιμοποιήθηκαν, διότι δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους επ' αόριστον ή διότι, ενώ προσλήφθηκαν π.χ. για την καθαριότητα, εκείνοι ήθελαν να μπουν σε γραφείο, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Μπορεί η κατάσταση στη χώρα να έχει αλλάξει τελευταίως και κανείς να μην περιμένει να μονιμοποιηθεί στο Δημόσιο, αλλά ο γάτος δεν έχει καμία όρεξη να μπλέκει σε τέτοιους ατραπούς. Όταν, μάλιστα, είδε ότι στις εκλογές ελάχιστοι τίμησαν το ψωμάκι που έφαγαν από τους προηγούμενους (και τώρα βαράνε το κεφάλι τους στον τοίχο), ηλίθιος είναι να κάνει τα ίδια λάθη; Άσε που θέλει διαδικασίες για να πάρεις προσωπικό και αυτοί εκεί βαριούνται που ζουν. Βάζουν, λοιπόν, κάθε τόσο στα μουλωχτά 1-2 άτομα δικά τους, με πολύ αυξημένες πιθανότητες να μην το πάρει είδηση κανείς, αλλά αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι μαζικές προσλήψεις για να μην έχουν άλλα.
Με αυτόν τον τρόπο, ο εκάστοτε άρχων κρατιέται σε μια ουδέτερη κατάσταση, όπου ούτε κερδίζεις, ούτε χάνεις και γλιτώνεις και τα μπινελίκια. Πολιτικά, όμως, η λογική αυτή είναι τραγική, διότι ναι μεν δεν σε πρήζει κανείς, αλλά η πόλη βρωμάει και γενικότερα δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά για την οποία εκλέχθηκες Όποιος δεν μπορεί ή δεν αντέχει, να πάει σπίτι του. Πάντως, οικονομικό το θέμα δεν είναι σίγουρα.
