Στο δεύτερο γύρο, λόγω της τεράστιας αποχής των Δεξιών και της τεράστιας συμμετοχής των πρασινοφρουρών, το ΠΑΣΟΚ Χολαργού θα έκρινε τις εκλογές.
Δύο ήταν οι τάσεις που επικρατούσαν. Η πρώτη ήταν ότι έπρεπε να στηρίξουν το Νικολάου, διότι:
1) Γνώριζαν πολύ καλά την αλήθεια. Ότι δηλαδή συκοφαντούσαν το Νικολάου για δικό τους όφελος. Από τη στιγμή που είχαν έρθει τρίτοι, δεν υπήρχε κανένας
απολύτως λόγος να συνεχιστεί αυτό το αίσχος, διότι υπάρχει και Θεός που βλέπει.
2) Καλό θα ήταν (όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια) να είχε βγει Χολαργιώτης Δήμαρχος και δη ο Νικολάου που κανένα κόμπλεξ δεν είχε με τον Παπάγο και έτσι και το Χολαργό δεν θα τον έτρωγε η μαρμάγκα, αλλά και η γειτονική περιοχή δεν θα πάθαινε απολύτως τίποτα και αν υπήρχαν χρήματα μάλλον θα βελτιωνόταν και άλλο, βάσει των δειγμάτων που υπήρχαν μέχρι τότε από την έντονη δραστηριοποίηση των Ενεργών Δημοτών.
Τα στελέχη της Συμπολιτείας δεν ήταν οι απλοί πολίτες που δεν ήξεραν και νόμιζαν ότι ο Ξύδης ήταν ένας καλός και τίμιος γεράκος που θα περάσει και το πολύ-πολύ δεν θα αγγίξει. Γνώριζαν πολύ καλά, από εποχές Σκούρτη την κόμπλα του συγκεκριμένου με το Χολαργό, τις μανούρες με τα διοικητικά όρια, τα δικαστήρια, τα μπλοκαρίσματα με τα απορριμματοφόρα μας κ.τ.λ. και ήξεραν τι θα ακολουθούσε, όπως και έγινε.
3) Ο Νικολάου ήταν πολύ πιο δημοκρατικός από τον Ξύδη και το είχε αποδείξει σε όλη την 8ετία, όταν και ό,τι ζητούσαν οι άλλες παρατάξεις το έπαιρναν χωρίς δεύτερη κουβέντα.
