Τα συμπεράσματα της ντροπής (μέρος 1ο)

Εδώ, προφανώς, βλέπουμε
τα εκσκαπτικά μηχανήματα...

Από πού να το πρωτοπιάσει κανείς:

1) Ο κος Βραχιολίδης, μετά την πόρτα που έφαγε από τον Ξύδη στο θέμα του Συμπαραστάτη του Δημότη, άρχισε να το λαλάει. Λογικό, καθώς ήταν η τελευταία του ευκαιρία να βγάλει έστω και €1 από το Δήμο και σε αυτήν την τετραετία, αφού οι καταχωρήσεις, τα έντυπα και οι διαφημίσεις έχουν ήδη κατανεμηθεί στους δύο άλλους πρώην φίλους, συντρόφους και συνεργάτες του στη μεγαλειώδη στήριξη της εκλογής του Ξύδη.

2) Τώρα, το "εξάμβλωμα του Νικολάου που κατέστρεψε το περιβάλλον" έχει γίνει: "Το -για αρκετούς- στολίδι
του άλσους". ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΣΟΣ!

3) Όταν λέμε ότι ο Χολαργός καταστρέφεται, μέρα με τη μέρα, κάποιοι μάς κάνουν μαθήματα ομοψυχίας και μεγαλοθυμίας.

4) Φανταζόμαστε, ο Ξύδης είχε την απαίτηση οι επιχειρηματίες να βάλουν security ή δημοτικούς φύλακες να φυλάνε το Πάρκο.

5) Τι όμορφα... Τι ωραία... Τι άνετα που αναφέρεται ο κος Βραχιολίδης στους ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ του Δημοτικού Καφέ που πάντα φοβόταν μη δώσει ο Νικολάου σε ιδιώτες και το χάσει ο Δήμος μας; Πόσο θα ξεράσουμε...

6) Και καλά οι Παπαγιώτες δεν δίνουν έναν παρά για το Πάρκο του Χολαργού. Εκείνα τα καλά, νέα, άφθαρτα κ.τ.λ. κ.τ.λ. παιδιά, οι δοσίλογοι Χολαργιώτες ντε, είναι δυνατόν να μην ενδιαφέρονται για το έργο που έφτιαξαν, ψήφισαν και υποστήριξαν τόσα χρόνια ή μόνον οι καρέκλες, τα φράγκα και τα δαχτυλίδια τούς "καίνε" πλέον;