Αν και ο Νικολάου ήταν λίγο άφαντος το
καλοκαίρι του 2011, γνωρίζουμε το σκεπτικό:
1) Ο ίδιος κατασκεύασε και λειτούργησε το Καφέ με όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Δέχθηκε απίστευτο πόλεμο και στο τέλος τον είπαν παράνομο, παράτυπο και κλέφτη και έχασε τις εκλογές.
2) Ο Ξύδης εμφανίστηκε ως ο ιεράρχης της νομιμότητας, της γνώσης, της εμπειρίας και της διαχείρισης και όμως, στην πρώτη του απόπειρα να κάνει έστω και αυτό το απλό, το έκανε παράνομα, όπως και πολλά άλλα, στα οποία θα αναφερθούμε στο μέλλον. Ένα παράδειγμα ΕΔΩ.
3) Ενώ πολλοί κυνηγούσαν το νόμιμο Καφέ του Νικολάου, όλοι στήριζαν το παράνομο του Ξύδη.
Θα πει, τώρα, κανείς ότι δεν τιμωρείς τους δημότες επειδή κάποιοι τους κορόιδεψαν. Το ότι ο Νικολάου δεν μπόρεσε να εξηγήσει ποτέ το σκεπτικό του ή το τι ήθελε να καταδείξει με αυτήν του την πράξη, αφορά τον ίδιο και τη λειτουργία της παράταξής του. Σωστό και αυτό, αλλά καταλαβαίνουμε και τα νεύρα του απέναντι στην υποκρισία Ξύδη και εκδοτών.
