Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το τι θεωρεί ο καθένας ως συζήτηση. Οι υποδείξεις και το "τρίξιμο των δοντιών" δεν είναι ανταλλαγή απόψεων, ούτε επιθυμία ευθυγράμμισης με την κοινωνία. Οι δε μαθητές ζήτησαν να μην υπάρχει καθόλου εξέδρα επισήμων, ώστε να έχουν όλοι το μυαλό τους ήσυχο.
Εισακούστηκαν; Όχι. Τι νόημα, λοιπόν, είχαν αυτές
οι "συζητήσεις" πέραν των αυστηρών προειδοποιήσεων; Κάπου διαβάσαμε ότι ο Δήμαρχος υπέδειξε στους μαθητές να σέβονται τις παρελάσεις και ό,τι αυτές εκφράζουν. Κάποιος να τον ενημερώσει ότι ο σεβασμός δεν υποδεικνύεται, ούτε επιβάλλεται. Κερδίζεται. Καλά κρασά...
Ενδεχομένως, αν δεν υπήρχε η ηλίθια εξέδρα, όπου συνωστίζονται κάθε φορά παντός είδους ψώνια και παντελώς άσχετοι με τη Διοίκηση, για μόστρα, να λέγαμε ότι ο Δήμαρχος έδειξε ένα κάποιο κοινωνικό πρόσωπο. Ότι έχει και μία σχετική επαφή πέραν των όσων συμβαίνουν έξω από τους 4 τοίχους του γραφείου του. Αντίθετα, το μόνο άγχος του ήταν πώς θα βάλει την εξέδρα, χωρίς να φάει γιαούρτια, αδιαφορώντας για όλη την υπόλοιπη κατάσταση.
