Είτε κυλικείο νοίκιαζαν, είτε διαφημιστικές πινακίδες, είτε καντίνα, είτε σινεμά, είτε οτιδήποτε, εμφανίζονταν σαν το Δόγκανο που πήγαινε στην εφορία με τα μπαλώματα και
άρχιζε το μοιρολόι.
Έτσι ακριβώς, τα €12.000 του Καραμανέα έγιναν ούτε €5.000 (και ας αφήσει τις αηδίες, διότι έχουμε τα χαρτιά), έτσι τα €1.300, το μήνα, του Μπουγά έγιναν €700 και ούτω καθεξής. Αυτό το πράγμα γινόταν κάθε μέρα στο γραφείο του τότε Δημάρχου. Κλάμα και παρακάλι και αυτός πάντα υπέκυπτε και τους βοηθούσε.
Hint: Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, για να μην ξεχνιόμαστε, δίνονταν και οι θέσεις Διοίκησης, τότε και κυρίως οι θέσεις των Αντιδημάρχων. Με έναν μαγικό τρόπο όλοι τις παραμονές της αλλαγής θέσεων είχαν χρεωθεί μέχρι το λαιμό, διότι έχτιζαν σπίτια για τα παιδιά τους ή διότι αγόραζαν σπίτια στα χωριά τους, για να μην τα πάρουν Αλβανοί... ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΑ ΕΤΡΩΓΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣΕ! Σήμερα, όλοι αυτοί, επιχειρηματίες και Σύμβουλοι τον έχουν ξεπουλήσει κατά τρόπο απολύτως άνανδρο και ξεφτιλισμένο. Ναι, ναι, ξέρουμε, ο Νικολάου μας βάζει και τα γράφουμε, διότι εμείς είμαστε τυφλοί, κουφοί και κυρίως, ηλίθιοι.
