Με τόσους προδότες, ρουφιάνους και εκβιαστές ΚΥΡΙΩΣ ΕΝΤΟΣ της παράταξής του, είχε φτάσει σε κατάσταση αλαφιάσματος. Είχε απέναντί του και όλους τους εκδότες που δεν τάιζε, είχε και γερασμένη παράταξη, αναγκαζόταν να βάζει στη Διοίκηση ανθρώπους σύμφωνα με τις επιθυμίες των τζακιών (που σήμερα βρίσκονται ΟΛΑ στον Ξύδη), είχε και τους γνωστούς σήμερα αρχομανείς, τους άλλους που ήθελαν τις θέσεις για τα λεφτά, είχε και όλο το Χολαργό να ζητάει ρουσφέτια, δουλειές και διορισμούς, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι δεν ήξερε από πού του πρωτοερχόταν.
Μόλις κέρδισε ο Ξύδης, λες και δεν τον ήξερε,
προσπάθησε να του κάνει αντιπολίτευση. Έχοντας ακόμη τότε στην πλάτη το βάρος των συκοφαντιών ότι είναι κλέφτης και απατεώνας, κοίταξε δεξιά του και είδε την Αθανασάκου, η οποία έκανε ότι δεν γνώριζε απολύτως τίποτα για το παρελθόν, αν και έχει τεράστια ευθύνη στην ήττα των Ενεργών Δημοτών και θα το εξηγήσουμε αργότερα.
Κοίταξε αριστερά και είδε έναν που ήθελε να γίνει Δήμαρχος και το είχε ξαναθυμηθεί, έναν που μόλις είχε αποφασίσει ότι θα γίνει Δήμαρχος σώνει και καλά, λόγω σταυρών, αλλά και έναν τρίτο, ο οποίος από την πρώτη μέρα βρισκόταν περισσότερες ώρες στο γραφείο του Αποστολόπουλου, παρά σπίτι του!
