Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Κάποιος, επιτέλους, να μαζέψει τον Ξύδη (μέρος 6ο)

Στην αρχή, χτυπήθηκαν οι εργαζόμενοι που ψήφιζαν φανερά Ενεργούς Δημότες, αντεκδικητικά, λες και είχαν προηγούμενα, είχαν πειράξει ή είχαν συκοφαντήσει κανέναν, όπως είχαν κάνει οι άλλοι εναντίον τους. Ο Σύλλογος Εργαζομένων του Δήμου σφύριζε αδιάφορα, νομίζοντας ότι, αν κάνει το παγόνι, θα γλείψει αποτελεσματικά τον Ξύδη.

Λάθος! Κρασώνης, Μελετής, υπερωρίες,
νυχτερινά, ωράρια, κάρτες, μισθοδοσίες, αυταρχισμοί, πρωτόγνωρες συμπεριφορές, απαγορεύσεις, αποκλεισμοί, τρομοκρατία, απειλές, χυδαίες βρισιές κ.τ.λ. έσκασαν μετά από λίγο και άρχισαν τα κλάματα και τα τρεχάματα. Και πάλι, όμως, όλοι οι υπόλοιποι, μαζί με τους εκδότες και την αντιπολίτευση έκαναν το σταυρό τους και το μόκο τους που δεν συνέβη στους ίδιους. Ακόμη...

Ξυπνάτε! Κάθε μέρα που κάθεστε και κοιτάτε είναι άλλη μία μέρα πιο κοντά στη δική σας τη σειρά που έρχεται. Έναντι των συμφερόντων και της βολής τους, οι νέοι Διοικούντες δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα. Διότι ο ανίκανος άνθρωπος που δεν γνωρίζει, δεν ενδιαφέρεται, δεν μαθαίνει και δεν μπορεί να πράξει σωστά, μόνο φοβάται και λειτουργεί όπως τα ζώα. Γρυλίζει και επιτίθεται. Το σκυλί που θα σας επιτεθεί δεν το κάνει από στρατηγική. Το κάνει διότι φοβάται, δεν μπορεί να σας μιλήσει και δεν μπορεί να συντάξει επιχειρήματα. Φανταστείτε, τώρα, ένα σκυλί που πέραν των αδυναμιών του, έχει χεσμένη τη φωλιά του και είναι γεμάτο μειονεξίες, κακία και συμπλέγματα κατωτερότητας.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...