30 Μέρες, φύλλο 477, κατά δωρεών και χορηγιών (μέρος 4ο)

Επιπρόσθετα, όχι κύριε Χάρη, ένας Δήμος δεν γίνεται οκνηρός, λόγω των πολλών δωρεών και χορηγιών. Είναι για κλοτσιές, όταν ο Δήμαρχος είναι 700 χρονών, όταν τα βασικά στελέχη θα έπρεπε να παίζουν πρέφα στο ΚΑΠΗ, όταν αποτελείται από άσχετους και άχρηστους, εκδιωχθέντες από παντού και όταν τα πάντα γίνονται για να εξυπηρετηθούν τα γνωστά τζάκια ή για να ικανοποιηθούν τα χατίρια και οι φιλοδοξίες του κάθε κακομαθημένου πλουσιόπαιδου της περιοχής.

Αν το πράγμα λειτουργεί καλά, κάνει ο Δήμος 500 πράγματα και έρχονται πάνω σε αυτά και κλειδώνουν οι προφορές των δημοτών και είναι όλα σούπερ. Παράλληλα, το έχουμε
ξαναπεί: Αν κάποιος θέλει να χαρίσει κάτι στο Δήμο, ακόμη και χρησιμοποιημένο κωλόχαρτο, το βουλώνεις και το παίρνεις. Το δωρητή, εκείνη την ώρα, δεν τον απασχολεί ποιες είναι οι ανάγκες του Δήμου, ούτε τον διοικεί για να τις γνωρίζει. Αυτό έχει, αυτό μπορεί να κάνει, αυτό κάνει. Ας φροντίσει η Διοίκηση για τα υπόλοιπα. Αν εμείς θέλουμε να χαρίσουμε στην Εκκλησία ρούχα, διότι αυτά μας περισσεύουν, δεν μας απασχολεί ούτε στο ελάχιστο αν ο Εφημέριος δεν έχει κάρβουνα για τα καντήλια. Φανταστείτε να μας πει, πάρτε πίσω τα ρούχα και φέρτε μου καρβουνάκια...