Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Η πραγματικότητα στο παιχνίδι σχέσεων μεταξύ Ξύδη και Νικολάου (μέρος 8ο)

Λόγω όλων των προηγούμενων, ο Νικολάου έχει μπει σε mode 1998-2002. Κοινώς, δεν πλακωνόμαστε, δεν τσακωνόμαστε, δεν γινόμαστε θέαμα, δεν καταντάμε γραφικοί και κάνουμε μόνο δημόσιες σχέσεις.

Στηρίζουμε ό,τι καλό γίνεται, ακόμη και αν είναι παράνομο, συνεργαζόμαστε με γνώμονα το καλό της πόλης και του δημότη και υιοθετούμε το μότο: "Καλοί και αυτοί, αλλά εμείς καλύτεροι".

Από την άλλη, γνωρίζει ότι το έργο του είναι εκεί. Ό,τι έχει απομείνει δηλαδή και δεν το έχει κλείσει, διαλύσει ή καταστρέψει ο Ξύδης και ο κόσμος το ζει, το θυμάται ή το αναπολεί. Το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι να μην του διαλύσουν κάποιοι επιτήδειοι την παράταξη, ενώ πολλοί πρώην εχθροί του,
πασχίζουν να επιστρέψουν για να μην τους φάει η μαρμάγκα.

Τι κερδίζει με αυτήν τη στάση ο Νικολάου; Το αντίθετο από αυτό που κάνει ο Κεχρής. Δεν δημιουργεί περισσότερες άχρηστες αντιπάθειες. Έχοντας το Χολαργό, φροντίζει να κάνει τον Παπάγο όχι μόνο να μην τον μισεί, αλλά και να νιώθει ότι το 2010 μάλλον τον αδίκησε. Ο Παπάγος γνωρίζει ότι δεν θα ξαναδεί Δήμο ούτε σε 500 χρόνια και θέλει πλέον αυτόν που φοβάται λιγότερο. Αυτόν που έχει επιτεθεί στο Δήμαρχό του και στην φιλοπαπαγιώτικη πολιτική λιγότερο. Αυτοί εκεί λειτουργούν μόνο με το φόβο.

Αντίθετα, ο γιατρός, έχοντας χάσει τα ερείσματα στους Ενεργούς Δημότες, με τις φωνές και τα ουρλιαχτά έχει στρέψει όλον τον Παπάγο εναντίον του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Ξύδης, προκειμένου να μην τον δει Δήμαρχο, είναι ικανός να κάνει μέχρι και τον αφισοκολλητή του Νικολάου. Ο δε τελευταίος ζει και αναπνέει με την προσμονή να κάνει επιτέλους παράταξη ο Κεχρής, για να τελειώσει μια και καλή η υποτιθέμενη απειλή και να αποδειχτεί ότι πρόκειται για φούσκα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...