Όσο δεν υπήρχε η τεράστια πλειοψηφία που δίνει πλέον ο Καλλικράτης, είχαν υπολογίσει ότι με 3-4 Συμβούλους, τότε, η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου άλλαζε. Εντελώς τυχαία, λοιπόν, εντός των Ενεργών Δημοτών υπήρχαν πάντα 2-3 ομαδούλες των 3-4 ατόμων που άλλοτε συνέπρατταν και άλλοτε συγκρούονταν, ανάλογα τα κόζα. Συχνά πήδαγε κάποιος από τη μία ομαδούλα στην
άλλη και τούμπαλιν, αλλά η γενικότερη ισορροπία έμενε ιδία για το "καλό όλων".
Ο λόγος που έπιανε το σύστημα ήταν ότι ο Νικολάου, εν αντιθέσει με τον Ξύδη, δεν γούσταρε τις απευθείας αναθέσεις και τα λοιπά τερτίπια, αλλά ήθελε να περνάει τα πάντα από το Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να μην μπορεί να κατηγορηθεί για μίζες και λοιπές παρασπονδίες, δεδομένου ότι ο τοπικός Τύπος δεν έτρωγε και βρισκόταν με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Και όλοι γνωρίζουμε πόσο "επαγγελματικός" και "φιλαλήθης" γίνεται ο συγκεκριμένος τοπικός Τύπος, όταν θέλει.
