Βραχιολίδης vs Σαμπάνη, το πρώτο αίμα (μέρος 5ο)

Το 2004, για πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία, διοργανώθηκε ροκ συναυλία εντός του Δημαρχείου του Χολαργού, στο αμφιθέατρο Μελίνα Μερκούρη. Ως πρωτοφανές, λογικό ήταν να προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον στους νέους της περιοχής. Συνακόλουθα, μεγάλο μέρος της συναυλίας θα κάλυπταν τα σχολικά συγκροτήματα της περιοχής μας.

Στις μέρες που μεσολάβησαν μεταξύ της αναγγελίας της συναυλίας και της ημέρας της
διεξαγωγής της, ο Δήμαρχος δεχόταν καθημερινά περί τους 200 Συμβούλους, Ειδικούς Συμβούλους, υποψηφίους και παρατρεχάμενούς του, οι οποίοι του έκαναν το κεφάλι καζάνι ότι πρέπει να ακυρωθεί, διότι θα έρχονταν... αναρχικοί από τα... Εξάρχεια και θα έκαναν το Δημαρχείο... γυαλιά-καρφιά. Παράλληλα, υπήρχαν φόβοι ότι και τα παιδιά του Χολαργού, θα έρχονταν... πιωμένα με μπύρες από τα περίπτερα και επίσης, θα... έσπαγαν το Δημαρχείο τους.


Προφανώς, καμία από τις παραπάνω απειλές δεν ήταν λογική και ο μόνος λόγος να μη γίνει η συναυλία ήταν για να μην πάρει θάρρος, αναγνωρισιμότητα και αξία σε περίπτωση επιτυχίας ο Δημοτικός Σύμβουλος που είχε την ιδέα και την οργάνωση του εγχειρήματος.