Πλημμύρα αλητείας (μέρος 20ό)

Εμ, δεν είναι η Διοίκηση μόνο να πετάμε κάθε 6 μήνες μια παπάτζα περί Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων για να έχουμε κάτι να λέμε. Ούτε γίνονται όλα από το γραφείο με απόμαχους υπερήλικες που μόνο φιλοσοφούν και θεωρητικολογούν ή βγάζουν τα απωθημένα, τις κακίες και τα κόμπλεξ
μιας ζωής.

Διοίκηση είναι εκεί έξω, μέσα στα σκατά, μέσα στα νερά, μέσα στα χιόνια, πάνω από τα φρεάτια, πάνω στις κολώνες, πίσω από τα σκουπιδιάρικα, μέσα στο βουνό και όχι μια φορά στα 25 χρόνια να βάζουμε τους Προσκόπους και τα δεκάχρονα να κάνουν τη δουλειά μας και εμείς να μοστράρουμε στις κάμερες. Ούτε όραμα για το μέλλον είναι "κάτσε να προωθήσουμε έναν πεθαμένο, μπας και ξεκουμπιστεί, ώστε να ανοίξει και για μας μια θέση στον ήλιο".