Η σκληρή και άβολη πραγματικότητα για το σύνολο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην πόλη μας (μέρος 9ο)

Παράλληλα, ακόμη και αν εφαρμοζόταν αυτό με τα βιογραφικά, καλές οι ιδέες και οι νεωτερισμοί, αλλά πρέπει ο Νομοθέτης να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του σε ποια χώρα βρίσκεται και το πώς λειτουργεί το σύστημα.

Δεν ζούμε σε ένα άθεο, απολιτίκ σύστημα ή σε κανένα κυβερνητικό μόρφωμα με 10 κόμματα του 10% ή σε καμία Σουηδία όπου δεν είχαν
Τουρκοκρατία, πολέμους, εμφυλίους, "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά", παπανδρεϊσμό, ρεβανσισμούς, πάθη, μίση, εκκλησιαστικό κράτος κ.τ.λ. Δεν ζούμε σε καμία ομόσπονδη χώρα ή σε επικράτεια με κρατίδια κ.τ.λ, ώστε να δομούμαστε στην τύχη, βάσει ευχών και ανεφάρμοστων ιδανικών θεωριών.

Φυσικά, πολλά πρέπει και μακάρι να αλλάξουν, αλλά δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Η αλλαγή νοοτροπίας δεν επιτυγχάνεται μόνο με μέτρα ή αυτομάτως με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ούτε επειδή πια δεν μπορούμε να πάρουμε δάνεια για να καλύψουμε τους λανθασμένους ατομικούς ή επιχειρηματικούς προγραμματισμούς μας. Οι αλλαγές σε χώρες όπως η δική μας θα επιτευχθούν μόνο με την αλλαγή των γενεών. Αν συνεχιστεί αυτό το χάλι, σε 2-3 γενιές ο Έλληνας μπορεί και να έχει γίνει Ευρωπαίος. Αν πάλι ορθοποδήσουμε και ξαναβολευτούμε όλοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν παίζει να αλλάξει τίποτα.