Ένα πολύ "καλό" ήταν η... Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, άλλο η... Δημόσια Διαβούλευση και "καλύτερο" όλων, φυσικά ο... Καλλικράτης...
Η πρώτη ήρθε και μας βρήκε με στόχο
την απόλυτη διαφάνεια, τον απόλυτο έλεγχο και την ελεύθερη πρόσβαση όλων σε όλες τις αποφάσεις της Διοίκησης.
Πρόκειται για την πλέον θρασυτάτη έκφραση της Εξουσίας και ένα από τα μεγαλύτερα κοροϊδιλίκια που έχει φάει ποτέ τούτος ο λαός. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του καραγκιοζιλικιού, η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση είναι περίπου το ίδιο γελοία όπως τότε που ο ΓΑΠ, τάχα μου διοργάνωσε ανοιχτό διαγωνισμό για να καλυφθούν οι θέσεις των Γενικών Γραμματέων στα Υπουργεία, δήθεν από τους καλύτερους και όχι από κομματικά στελέχη.
Τρέχανε τότε χιλιάδες ζώα και στέλνανε βιογραφικά, ελπίζοντας ότι θα υπερισχύσουν τα προσόντα τους... Έλεος. Και φυσικά δεν επιλέχτηκε κανένας τον οποίον δεν επιθυμούσε το ΠΑΣΟΚ και ο Γιωργάκης, εκ των προτέρων.
Σήμερα, τα θυμόμαστε και γελάμε και λέμε "μα φυσικά αυτές οι θέσεις είναι δοσμάν πριν καν γίνουν οι εκλογές". Η πλάκα είναι ότι αυτό το γνωρίζαμε και τότε, αλλά χιλιάδες συμπολίτες μας το έφαγαν και έτρεξαν. Μη μας φταίνε, λοιπόν, πάντα τα παιχνίδια των πολιτικών. Είμαστε και εμείς περιπτωσάρες, επιρρεπείς στο κουτόχορτο. 45% πήρε ο ΓΑΠ, 80% ο Ξύδης στον Παπάγο και 60% στο σύνολο! Τώρα, μη μιλάει κανείς...
