Τον παλιόν εκείνον τον καιρό... (μέρος 2ο)

Το '80, λοιπόν, αν ήθελες να κατοικήσεις σε αυτήν την περιοχή του Άνω Χολαργού ή έπρεπε να δώσεις έναν κουβά λεφτά σε πολυκατοικία με πάρκινγκ και πυλωτή ή να προτιμήσεις την πολύ πιο οικονομική λύση μίας πολυκατοικίας, σαν αυτήν της Ευριπίδου 11, της οποίας το ισόγειο είχε διαμορφωθεί σε χώρους καταστημάτων.

Όσοι επέλεξαν τη δεύτερη λύση δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι εκεί, κάποτε, έστω και
μετά από 30 χρόνια υπήρχε η πιθανότητα να ανοίξει καφετέρια, πρώτα-πρώτα διότι τότε δεν γνώριζαν καν τι είναι η καφετέρια.

Έκαναν, λοιπόν, το λάθος και στον Κανονισμό της Πολυκατοικίας, απαγόρευσαν όλα όσα ήθελαν να αποφύγουν, αλλά άφησαν ελεύθερη την εμπορική χρήση των καταστημάτων ως "Καφενείον με τραπεζοκαθίσματα, στην αυλή, η χρήση της οποίας ανήκει αποκλειστικά στο κατάστημα", το οποίο τότε τους φαινόταν ακίνδυνο, καθώς τα συνοικιακά καφενεία ούτε μουσική έχουν, ούτε οι θαμώνες κάνουν θόρυβο με τα μηχανάκια τους, αλλά το πολύ-πολύ να παίξουν σιωπηρώς καμία πρέφα, δεν βαριέσαι, βρε αδερφέ...