Δεν είναι λογικό να συμπεριφερόμαστε λες και φύγαμε οικονομικοί μετανάστες στην Νότια Καρολίνα και προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ελληνική μας καταγωγή, τη γλώσσα, τη
θρησκεία και τις παραδόσεις μας. Ήμαρτον!
Δηλαδή, τα μέλη του Συλλόγου Πελοποννησίων, κλαίνε, στο Χολαργό, για το πικρό ψωμί της ξενιτιάς; Από τη Νερατζιώτισσα περνάει ο Προαστιακός, κάθε τρεις και λίγο και σε μισή ώρα μπορούν να πάνε στην Πελοπόννησο, άμα τους λείπει τόσο πολύ πια. Αν φοβούνται τα τρένα, ας πάνε, πάλι σε μισή ώρα, από την Αττική Οδό.
Να είχαμε π.χ. Σύλλογο Μικρασιατών, θα το καταλαβαίναμε. Ξεριζωμός, χαμένες πατρίδες, οι άνθρωποι έχασαν τις περιουσίες τους, δεν μπορούσαν να ξαναπάνε στα σπίτια τους ή γενικώς να ξαναπατήσουν στα πάτρια εδάφη με τους ίδιους όρους κ.τ.λ. Οι Κρητικοί και οι Μακεδόνες τι παριστάνουν; Τους αλλοδαπούς; Και γιατί πρέπει να γκετοποιούνται μέσα στην ίδια τους την πόλη; Και πόσες φορές θα γιορτάσουμε αυτήν τη ρημάδα τη γιορτή της τσικουδιάς; Και ποιον ενδιαφέρει, στην τελική, εκτός από τους κολλημένους; Κάντε, επιτέλους και τίποτα διαφορετικό.
