Η κοτσάνα με τα τοκοχρεολύσια (μέρος 2ο)

Δεν το είπε κανένα παιδάκι του Δημοτικού. Ούτε ο Πακιστανός στο φανάρι. Ούτε καν η αλλοδαπή που σας καθαρίζει το σπίτι. Το είπε ο, με τόσα πτυχία, Αντιδήμαρχος Οικονομικών μεγάλου Καλλικρατικού Δήμου: "Για να βρούμε το συνολικό χρέος πρέπει να υπολογίσουμε το αρχικό ποσό του δανείου, συν τους τόκους, συν τα τοκοχρεολύσια...".

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά:
Με τον όρο τοκοχρεολύσιο χαρακτηρίζεται μία από τις καθορισμένες, εκ των προτέρων, δόσεις για την τμηματική
απόσβεση εντόκου δανείου.

Το τοκοχρεολύσιο αποτελεί σύνθετη αθροιστική ποσότητα, στην οποία περιλαμβάνεται η ισόποση δόση του δανείου και ο τόκος που αναλογεί χρονικά σε αυτήν. Το λέει η λέξη από μόνη της. Λύσις του χρέους και των τόκων.

Υφίστανται δύο είδη τοκοχρεολυσίων: τα λεγόμενα "σταθερά τοκοχρεολύσια" και τα "μεταβλητά τοκοχρεολύσια".
1)Το σταθερό τοκοχρεολύσιο είναι εκείνο που η δόση του παραμένει σταθερή. Τούτο χρησιμοποιείται συνηθέστερα σε μακροχρόνιο δανεισμό και ειδικότερα σε μεγάλες επενδύσεις.
2)Το μεταβλητό τοκοχρεολύσιο είναι εκείνο που μεταβάλλεται διαχρονικά, μέχρι την αποπληρωμή του δανείου. Αυτό χρησιμοποιείται ιδιαίτερα σε "βραχυχρόνιο δανεισμό" ή "μεσοβραχυχρόνιο δανεισμό". Η δε μορφή που εμφανίζει το μεταβλητό τοκοχρεολύσιο είναι φθίνουσα (διαχρονικά), δηλαδή, όσο συνεχίζεται η αποπληρωμή του δανείου, η τοκοχρεολυτική δόση μειώνεται.

Το τοκοχρεολύσιο προσδιορίζεται κατά τη συνομολόγηση της έντοκης δανειακής σύμβασης, όπου και καταρτίζεται πίνακας δόσεων αυτού που ενσωματώνεται στη σύμβαση ή αποτελεί παράρτημα αυτής.