β) Ο ίδιος θεωρούσε ότι έχοντας ρίξει τόσο καντήλι στο Νικολάου, αυτομάτως θα γινόταν πρώτος φίλος με τον Ξύδη.
γ) Ο επιχειρηματίας αγνοούσε ότι ο Ξύδης ούτε φίλος πιάνεται, ούτε έχει καμία σχέση με τις
καλοσύνες και τις φιλανθρωπίες του Νικολάου ή έστω, με την καλοπροαίρετη ευπιστία του.
δ) Επίσης, αγνοούσε ότι τον Ξύδη ποσώς τον ενδιαφέρει να υπάρχει και να λειτουργεί καλά, σωστά και φτηνά το Δημοτικό Καφέ του Χολαργού και ότι καμία όρεξη δεν είχε να ασχοληθεί μαζί του, για αυτό και έσπευσε να το εκμισθώσει, ώστε να γλιτώσει από το βραχνά.
ε) Ο Μαγδαληνός αγνοούσε ότι "το Verde να είναι καλά και όλοι οι άλλοι να πάνε να αγαπηθούν", καθώς και ότι δεν συμφέρει κανέναν από τη νυν Διοίκηση να κόβει πελάτες ο Χολαργός από το παράνομο τερατούργημα-κτίσμα του Παπάγου. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά, κυρ Νίκο.
στ) Αγνοούσε δε όλα τα τζαμπέ πάρτυ και τζαμπέ ταΐσματα των ψηφοφόρων της Νέας Πορείας στο Verde και είχε την αίσθηση ότι θα κάτσει κανένας να τον λυπηθεί αύριο-μεθαύριο και να ασχοληθεί με την επιβίωσή του Καφέ, του ιδίου και του συνεταίρου του.
Για το λόγο αυτόν, έπεισε και τον κο Αθανασίου και πήγαν και έδωσαν τόσο μεγάλη τιμή στον πλειοδοτικό διαγωνισμό που όταν το μάθανε στο Χολαργό, κρατούσαν τις κοιλιές τους όλοι, τρεις μήνες, από τα γέλια. Τη συνέχεια την ξέρετε και υπό μία έννοια, όσο απαράδεκτος και αν είναι ο Ξύδης, καλά του κάνει για να μάθει και αυτός, όπως και ο υπόλοιπος Χολαργός ότι δεν φτύνουμε εκεί που γλείφαμε και κυρίως εκεί που τρώγαμε ψωμάκι, οικογενειακώς.
