Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Ούτε ιερό, ούτε όσιο (μέρος 7ο)

Άλλες ενδιαφέρουσες συνομιλίες που θέλουμε να δημοσιεύσει είναι εκείνες στο γραφείο του Νικολάου τόσο το 1998, όσο και το 2002, ώστε να μάθουμε πώς και γιατί στράβωσε η δουλειά και έχει να δει άσπρη μέρα, από τότε. Ιδίως, τη... συνομιλία μετά τις εκλογές του 2002, όπου τα δεδομένα άλλαζαν, ανά δευτερόλεπτο.

Θέλουμε, επίσης, να αναφερθούμε σε ένα γεγονός που ακόμη και μέσα σε αυτήν την παράνοια, δεν είναι δυνατόν να περάσει έτσι, επειδή γουστάρει ο Μάκης:

Έχει πάθει παράκρουση, διότι λέει ότι πιάσαμε το γιο του στο στόμα μας και για αυτό θα πάει στον εισαγγελέα. Ξαναδιαβάστε την ΑΝΑΡΤΗΣΗ, διότι αυτός θα τρελάνει και μας. Το ανάποδο έγινε. Αυτός κατήγγειλε το παιδάκι και εμείς το καλύψαμε, διότι με τις εξυπνάδες του πατέρα του,
βρήκε και το μπελά του. Από την άλλη, κύριε Μάκη, πες μας, πριν πας στον εισαγγελέα, αν είπαμε ψέμματα και μετά χώσε μας ισόβια... Μεγάλε δημοσιογράφε, μάθημα σημειολογίας των ΜΜΕ: Όταν γράφεις υπέρ κάποιου ή όταν γράφεις την αλήθεια, δεν το λένε "πιάσανε το γιο μου στο στόμα τους". Σιγά με την ευαισθησία, μην πάθεις τίποτα. Σταμάτα εσύ, πρώτος, να καταγγέλεις μέλη της οικογενείας σου, να κόψουμε και εμείς τις αναφορές.

Άλλη τρέλα στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι ότι ο μόνος που γνώριζε το περιστατικό ήταν ο Δεληγιάννης! Άρα, αυτός το έγραψε στο Κλισιοσκόπιο ή ο Χάλκος. Όλη η περιοχή της πλατείας Εθνικής Αντιστάσεως γνωρίζει και γελάει ακόμη μαζί σου, αλλά έστω ότι ισχύει το πρώτο σενάριο: 1) Ο Δεληγιάννης μιλάει κάθε μέρα με καμιά πεντακοσαριά άτομα που μιλάνε με άλλους 5.000, πολλοί εκ των οποίων έχουν γραμμένο τον Παρατηρητή στα παλαιότερα των υποδημάτων τους ή γουστάρουν να κάνουν χαβαλέ μαζί του. 2) Οι skaters είναι πάνω από 30 άτομα, συνολικά και όλοι γνωρίζουν το περιστατικό και έχουν οικογένειες και φίλους και όλοι αυτοί μιλάνε με κόσμο και ούτω καθεξής. Χαλάρωσε, είμαστε πολλοί, έχουμε από δύο αυτιά ο καθείς και άπειρες πηγές.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...