Η αλήθεια είναι μία και σε όποιον αρέσει. Ο κυρ Χρήστος ήθελε να μπει στο Νικολάου, διότι η όποια δύναμή του ήταν στο Χολαργό και επειδή είχε ξανασυνεργαστεί εκλογικά στο παρελθόν με το Δήμαρχο Χολαργού και θεωρούσε ότι θα τα ξαναέβρισκαν εύκολα. Ο Ξύδης, άλλωστε, οικονομικές συμφωνίες δεν έκανε. Ρωτήστε και την Καλιοντζή με το Γιάννη το Νικολάου, τι πόρτα έφαγαν τότε. Τι ιστορία και αυτή... Σελίδες html να έχεις να γράφεις...
Ο Δασκαλόπουλος συνάντησε δύο καίρια προβλήματα. Ένα πάγιο που ήταν η αντίδραση των στελεχών του Νικολάου, με κύριο εκφραστή τον Αυγουρόπουλο και ένα πολύ βασικότερο που ήταν το οικονομικό στρίμωγμα του Νικολάου, ο οποίος εκείνη
την περίοδο δεν είχε μαντήλι να κλάψει. Όχι να δώσει δανεικά και αγύριστα...
Παράλληλα, ο κυρ Χρήστος είχε και απαιτήσεις προκαταβολικών Αντιδημαρχιών κ.τ.λ., πράγμα που δεν έπαιζε με καμία κυβέρνηση. Έτσι, μετά την τελευταία συνάντηση, τον Ιούλιο του 2010, πήρε και αυτός πολύ συνειδητά την άγουσα προς τον Ξύδη, ενώ οι Ενεργοί Δημότες, από εκλεκτή του παράταξη, έγιναν και πάλι εν μία νυκτί κλέφτες και απατεώνες. Κατά τα άλλα, κάποιοι άνθρωποι ακόμη έχουν την εντύπωση ότι ψήφισαν για να αποφασίσουν το μέλλον της παράταξής τους. Κούνια που τους κούναγε.
