Όλη η απατεωνιά και το αίσχος με το Καφέ του Χολαργού (μέρος 3ο)

Το Καφέ, όταν άνηκε πραγματικά στο Δήμο
και όλα γύρω του λειτουργούσαν

Πολύ καλός. Πολύ σωστός. Μόνο μια επισήμανση αξιότιμε, κε Γιώργο Καραΐνδρε:

Το Καφέ ήταν Δημοτικό, μια φορά και έναν καιρό. Τότε που ο Βραχιολίδης, ο Κουγιουμτζόπουλος και ο Καραμανέας εξέφραζαν τους φόβους τους μην και το δώσει ο Νικολάου σε ιδιώτες, πράγμα που δεν συνέβη ποτέ...

Το Καφέ ήταν Δημοτικό, όταν είχε άδεια λειτουργίας με τη φάτσα του Δημάρχου και υπεύθυνο λειτουργίας και διαχείρισης τον αντίστοιχο Αντιδήμαρχο
Οικονομικών.

Όταν διέθετε δική του ταμειακή μηχανή, η οποία άνηκε στο Δήμο και συγκεκριμένα στην Αναπτυξιακή Δημοτική Επιχείρηση Χολαργού. Ναι, αυτήν που επίσης, όλως τυχαίως, ο Βραχιολίδης, ο Κουγιουμτζόπουλος και ο Καραμανέας χαρακτήριζαν ως "αμαρτωλή" και ζητούσαν να κλείσει, διότι έδινε στο Δήμο τη δυνατότητα να διατηρεί το Καφέ και όχι μόνο, στην ιδιοκτησία και τον έλεγχό του και τους χάλαγε την πιάτσα.

Ναι, αυτήν που ο Δεμερτζής έσυρε στα δικαστήρια για προεκλογικούς λόγους και όταν πήγαν οι άνθρωποι να δικαστούν, η δίκη δεν άρχισε καν, διότι η δικαστής δεν έβρισκε λόγο να γίνει η δίκη, διότι δεν υπήρχε καν βάσιμη και στοιχειοθετημένη κατηγορία! Αλλά οι δημότες το 2010 ψήφισαν για Δήμαρχο, θεωρώντας ότι από την ΑΔΕΧ φαγώθηκαν λεφτά.