Όλη η απατεωνιά και το αίσχος με το Καφέ του Χολαργού (μέρος 5ο)

Το Καφέ, όταν άνηκε πραγματικά στο Δήμο
και όλα γύρω του λειτουργούσαν

Το Καφέ ήταν Δημοτικό, όταν άνηκε πραγματικά στο Δήμο και η Διοίκηση ενδιαφερόταν ο χώρος να είναι πραγματικά κούκλα, τα συντριβάνια να λειτουργούν, να γίνονται εκδηλώσεις, να συντηρείται η παιδική χαρά, να υπάρχουν παιχνίδια και κυρίως, να φυλάσσεται με σεκιουριτάδες το Πάρκο επί 24ώρου βάσεως. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και κατά τους χειμερινούς μήνες, το Καφέ δεν καταστράφηκε και δεν λεηλατήθηκε ποτέ, ενώ επί Ξύδη αυτό συνέβη τρις.

Και όμως, από το 2008 έως και το 2010,
ο Βραχιολίδης, ο Κουγιουμτζόπουλος και ο Καραμανέας καλούσαν τον κόσμο να επαναστατήσει και να κλείσει το Καφέ, αρχικά λόγω... περιβαλλοντικής καταστροφής, εν συνεχεία λόγω... θορύβου και τέλος, επειδή ο Νικολάου... θα το έδινε σε ιδιώτη. Τη δε φύλαξη την έβρισκαν... πολυτέλεια! Βγήκαν μάλιστα και στο Σπίνο, παρεούλα με το Δεμερτζή (ίσως η μεγαλύτερη βλακεία του συμπαθέστατου σε εμάς Πάνου), όπου κατήγγειλαν τους... τόνους τσιμέντου που τάχα είχαν πέσει στο Πάρκο για να χτιστεί το... τερατούργημα! Τόνους Rio Mare το Καφέ είχε. Έστω και έναν κουβά τσιμέντο, ποτέ! Παράλληλα, είπαν σε εθνικό δίκτυο ότι είχαν... κοπεί δέντρα! Ψεύτες και αλήτες ελεεινοί.