Πρώτον, όλα τα λεφτά που παίρνουν Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Πρόεδροι και Αντιπρόεδροι, δεν θεωρούνται μισθός, αλλά χρονική αποζημίωση. Συνεπώς, δεν προσμετρούνται ως εργατοώρες, άρα κάποιος που εργάζεται π.χ. με ΙΚΑ, μπορεί να βρίσκεται σε τέτοια θέση, χωρίς να επηρεάζεται το νόμιμο 8ωρό του. Εξαίρεση ο Δήμαρχος, που πλέον δεν μπορεί να έχει άλλη εξαρτημένη σχέση εργασίας. Αντίθετα, ο Γενικός Γραμματέας λαμβάνει μισθό και για αυτό παίρνει και τα αντίστοιχα δώρα. Οι Ειδικοί Σύμβουλοι και οι Επιστημονικοί Συνεργάτες προσλαμβάνονται με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, ορισμένου χρόνου και επίσης, λαμβάνουν μισθό.
Μέχρι και το 2009, ο Νόμος επέτρεπε σε κάποιον να λαμβάνει χρήματα από δύο ή περισσότερες πηγές του Δημοσίου. Δηλαδή, μπορούσε να είναι κάποιος Δημόσιος Υπάλληλος, Συνταξιούχος Δημοσίου ή μέλος της Κεντρικής Διοίκησης (π.χ. Πρόεδρος Οργανισμού Κοινής Ωφελείας) και συγχρόνως, Αντιδήμαρχος ή σε
αντίστοιχη θέση στο Δήμο. Εξ ου και οι ΟΤΑ είχαν πήξει στους εκλεγμένους που βρίσκονταν ή προέρχονταν εργασιακά από το Δημόσιο Τομέα, πράγμα απαράδεκτο, κατά τη γνώμη μας.
Μετά το 2009, ο ενδιαφερόμενος είναι υποχρεωμένος να πάρει ένα μόνο έσοδο από το Δημόσιο, ασχέτως πόσες θέσεις καταλαμβάνει. Ας δούμε, τώρα, την περίπτωση Δεληγιάννη.
