Μετονομασία 17ης Νοεμβρίου: Φόβοι με πολύ ζουμί (μέρος 3ο)

Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να αιτείται ό,τι επιθυμεί. Αυτή είναι η έννοια της Δημοκρατίας. Συνεπώς, δεν θα αναλωθούμε στο αν ο Ανεξάρτητος Παρατηρητής έκανε καλά ή άσχημα. Μάζεψε 250 υπογραφές και νομίμως έφερε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο.


Με την ίδια λογική, δικαιούται οποιοσδήποτε να ζητήσει και τη μετονομασία της Περικλέους σε Άρη
Βελουχιώτη, Τζόζεφ Στάλιν ή Τζάστιν Μπίμπερ.


Η πλάκα είναι ότι σε άλλες εποχές, Μαντά, Σκούρτη ή Νικολάου, όλο το παραπάνω θα το παίρναμε στην πλάκα, το πολύ-πολύ να γίνονταν 2-3 από τις γνωστές ατέρμονες συζητήσεις ή άντε να ούρλιαζε και κανένας γραφικός, ένθεν κακείθεν, πριν πάμε όλοι στα σπίτια μας αγαπημένοι.


Όοοοοοοοοοοχι πια! Ο αυταρχισμός, η έλλειψη δημοκρατικότητας, ο ετσιθελισμός, οι προκλήσεις, οι πάμπολλες παρατυπίες και η απόλυτη αδιαφορία της Διοίκησης Ξύδη για τις απόψεις και τις ανάγκες των Χολαργιωτών, προκάλεσαν τεράστια ανησυχία σε χιλιάδες κόσμου, πολλοί εκ των οποίων μετριοπαθείς και μάλιστα, σε ένα ζήτημα που δεν υπήρχε καμία περίπτωση να περάσει.


Ή μήπως υπήρχε..;