1) Ο δωρητής βαρέθηκε να περιμένει το Σύλλογο Μακεδόνων-Θρακών Παπάγου-Χολαργού να αποφασίσει ως προς την τελική μορφή του αγάλματος.
2) Παράλληλα, καμία όρεξη δεν έχει από τη μία να δίνει τα ωραία του λεφτά και από την άλλη
να ακούει και τα εξ αμάξης.
3) Το κράξιμο για το ταξίδι στο Παρίσι και το ξεγύμνωμα της Διοίκησης του ΔΟΚΜΕΠΑ, έκανε το δωρητή να αποσύρει όλες τις δωρεές βιτρίνας και να προσανατολιστεί σε πιο χρήσιμα και αναγκαία έργα.
4) Ο δωρητής δεν άντεξε να κατηγορείται ότι η δωρεά του ήταν "στημένη", ώστε να βρουν κάποιοι ευκαιρία να αλλάξουν το όνομα της 17ης Νοεμβρίου.
5) Η Διοίκηση του Δήμου δεν περίμενε τέτοια αντίδραση για το θέμα της μετονομασίας (κακώς, αλλά η άγνοια κινδύνου, λόγω ασχετοσύνης, είναι λογική), συνεπώς ζητήθηκε από το Στάικο να αποσύρει τη δωρεά, ώστε να περάσει το θέμα στα ψιλά. Στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμαρχος θα πει τα εξής: "Εμάς μας ήρθαν 250 υπογραφές και ήμασταν υποχρεωμένοι να φέρουμε το θέμα προς συζήτηση. Τι; Αποσύρει το θέμα ο κύριος Βραχιολίδης; Α, τι έκπληξη! Πολύ ωραία, πάμε παρακάτω με συνοπτικές ...δημοκρατικές διαδικασίες, ως συνήθως" και λοιπές γαργάρες.
Ευτυχώς, για πρώτη φορά, ο λαός του Χολαργού πήρε πολύ έντονα χαμπάρι τι παιχνίδι παίζεται, τόσον καιρό, πίσω από την πλάτη του και έβαλε μυαλό.
