Κατ΄ αρχήν επισημαίνω ότι, απήντησε με καθυστέρηση περίπου τριών μηνών, από τότε που του απέστειλα τη σχετική επιστολή και αφού αποφάσισα να τη δημοσιοποιήσω, όταν ο ίδιος αδιαφόρησε προκλητικά, μη δίνοντας έστω και μια προφορική εξήγηση, τόσο σε μένα, όσο και στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπως εξ άλλου ήταν
υποχρεωμένος από τον Κανονισμό Λειτουργίας, μολονότι ο Πρόεδρος του το ζήτησε αρκετές φορές.
Προσωπικά όμως θέλω να τον ευχαριστήσω διότι στην απάντηση που απέστειλε, υπάρχει μια «αναφορά – ομολογία» που με καλύπτει και εκτιμώ πως δεν πρέπει να δοθεί περαιτέρω οποιαδήποτε συνέχεια.
Γράφει ο κ. Τσοχαλής: «Λογικό είναι μέσα στο ορυμαγδό των αλλαγών του πρώτου τριμήνου, να υπάρξουν και κάποιες αστοχίες ή παραλείψεις που ως συνήθως, όταν δεν διορθώνονται στη γένεσή τους και αφήνονται στην τύχη τους, μπορεί να διογκωθούν με δυσανάλογες συνέπειες, όπως η καταγγελλόμενη».
Αναμφισβήτητα αυτά που γράφει ο κ. Τσοχαλής είναι η πιο τρανή επιβεβαίωση των όσων προσωπικά αναγκάστηκα να καταγγείλω και φυσικά με δικαιώνει πανηγυρικά. Έκανε, έστω με καθυστέρηση, αυτό ακριβώς που προσωπικά του ζήτησα πριν από τη συνεδρίαση του Δ.Σ. που πραγματοποιήθηκε στις 21/7/2011, αλλά τότε αρνήθηκε.
Όλα τα υπόλοιπα που επικαλείται στην επιστολή του είναι δικαιολογίες οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν ευσταθούν και δεν αντικρούουν τα συγκεκριμένα στοιχεία που κατέθεσα και κυρίως δεν απαντούν στα ερωτήματα που του έθεσα εγγράφως.
Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω ειδικά αυτά τα οποία με αφορούν προσωπικά και τα οποία αναμφίβολα αποτελούν έναν πραγματικό ύμνο για την μετριοφροσύνη, τη σεμνότητα και την ταπεινοφροσύνη. Γράφει ο κ. Τσοχαλής: «Με χωρίζουν, (με τον υπογράφοντα), αγεφύρωτες αποστάσεις, που έχουν να κάνουν με φιλοσοφία ζωής, κουλτούρα, μόρφωση, συμπεριφορές». Έχει απόλυτο δίκαιο. Ας μάθει λοιπόν πως, προσωπικά ποτέ δεν υποστήριξα ότι, είμαι «Φιλόσοφος», «Κουλτουριάρης», «Επιστήμονας» και κυρίως η συμπεριφορά μου δεν έχει καμία σχέση με τη δικιά του. Ειδικά για το τελευταίο συγκεκριμένο προσόν του, που πράγματι χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς, εκτιμώ πως, μόνον ένας κλασσικός ανεύθυνο-υπεύθυνος φοβιτσιάρης γραφειοκράτης της νοσηρής δημόσιο-υπαλληλικής νοοτροπίας, θα συμπεριφέρονταν όπως ο ίδιος. Αντί να αναλάβει πλήρως την ευθύνη για το σοβαρότατο πρόβλημα που εξ αιτίας του δημιουργήθηκε, έστω από άγνοια και απειρία, προσπαθεί να επιρρίψει τις ευθύνες σε υπαλλήλους. Προσωπικά τέτοιες «συμπεριφορές» και «πρακτικές» του τις χαρίζω. Εξ άλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο πως, λόγω της προηγούμενης επαγγελματικής του ιδιότητας, έχει συνηθίσει να συμπεριφέρεται μόνον ως ελέγχων και ποτέ ως ελεγχόμενος.
Τα υπόλοιπα που γράφει τα αφήνω στην κρίση των συνδημοτών μας, όσων φυσικά είχαν την υπομονή να διαβάσουν την μακροσκελέστατη επιστολή του.
Θανάσης Αυγουρόπουλος
Δημοτικός Σύμβουλος
